Category: Achtergrond

Een volgend zorgakkoord zou zich moeten richten op Integrated Community Care: een Integraal Gemeenschapsgericht Gezondheidsakkoord (IGGA).

Integrated Care richt zich op het verbeteren van zorgprocessen binnen het formele zorgsysteem, met een hiërarchische relatie tussen zorgverlener en patiënt. Dit model optimaliseert de samenwerking tussen zorgverleners, maar blijft voornamelijk een eenzijdige aanpak waarbij de patiënt als ontvanger van zorg fungeert. De huidige akkoord zoals IZA en WOZO zijn hier voorbeelden van.

Integrated Community Care daarentegen benadrukt co-creatie, waarbij burgers actief betrokken zijn bij het ontwikkelen van gezondheidsinitiatieven binnen hun eigen gemeenschap. Deze participatieve benadering bevordert sociale cohesie en helpt gemeenschappen om Blauwe Zones te creëren, waar gezondheid, welzijn en zingeving centraal staan. Integrated Community Care is essentieel voor duurzamere, gezondere gemeenschappen.

Een “blue zone” is een regio waar mensen uitzonderlijk lang en gezond leven. Deze gebieden zijn geïdentificeerd door Dan Buettner en omvatten Sardinië (Italië), Okinawa (Japan), Nicoya (Costa Rica), Ikaria (Griekenland), en Loma Linda (VS). Gemeenschappelijke kenmerken van deze zones zijn een plantaardig dieet, regelmatige lichaamsbeweging, sterke sociale banden, een duidelijk doel in het leven, matig alcoholgebruik, en effectieve stressbeheersing. Deze factoren dragen bij aan hun opmerkelijke levensduur en gezondheid. De uitdaging is om deze principes te integreren in andere samenlevingen, zoals Nederland, om nieuwe blue zones te creëren en gezondheidsverschillen te verkleinen.

De zorg- en welzijnssector staat voor grote uitdagingen door een toenemende zorgvraag en een afnemend aantal zorgverleners, wat leidt tot werkdruk en wachtlijsten. Er is een fundamentele transitie nodig van het huidige paradigma van ziekte en zorg naar een focus op gedrag, gezondheid en gemeenschap. Dit vereist een verschuiving van marktwerking naar samenwerking, van productiegerichte naar populatiegerichte financiering, en van behandeling naar preventie. Het transitiedenken, zoals de X-curve van DRIFT, helpt bij het begrijpen en begeleiden van deze verandering. Pilots en initiatieven zoals Austerlitz Zorgt en de Krijtmodel Alliantie illustreren de beweging naar een nieuw zorgparadigma dat meer gericht is op gemeenschappen en burgers.